Ҷашнвораҳои Наврӯз, Тиргон, Меҳргон ва Сада хоси чор мавсим буда, ҷанбаи асотирӣ, нуҷумӣ, табиӣ ва иҷтимоӣ доранд. Ҷойе ҳам ниёгонамон фаротар аз мо назар андохтаанд, ки на зоҳирист, балки амиқу дақиқ аст. Ва олами сағиру кабирро дар ҳамбастагӣ дарёфтаанд. Чуноне аз назари онон «рӯҳ дар бадан ба манзалаи офтоб аст ва ....
Вориди донишгоҳ мегардаму дар долон ногаҳон бо ӯ рӯ ба рӯ меоям. Бо дидани он чашмҳо хотираҳо аз филми «Ситораҳои сари танӯр» як – як пеши назарам ҷилвагар мешаванд. Бо хандаи малеҳе гирди лабаш, арзи салом менамояду ҳар ду вориди ҳуҷра мешавем. Ҳамон дам як порча аз филм беихтиёр ёдам ....