Фарҳанг

Ба Саида доктори илмҳои филологӣ, адабиётшинос Аламхон Кӯчаров арзандатарин баҳоро додааст: „Саида Набиева як бонуи қаламкаш, як маорифчии собитқадам ва як рӯзноманигори бомаҳорат ва омӯзгори соҳибтаҷриба мебошад“. Дар радифи ин баҳои додаи устод Аламхон Кӯчаров фаъолияти Саидаро ба се қисм ҷудо мекунем: Саидаи омӯзгор Муҳаббат ба пешаи омӯзгорӣ ҳанӯз ....

  Чанд соли таҳсил дар Академияи дипломатии Русия ва баъдан солҳои фаъолияти густурда дар Сафорати Тоҷикистон дар ин кишвар фурсатҳои басо хубу мусоид­ро фароҳам оварданд, ки бо одамони касбу кори гуногун ошноӣ пайдо кунам, ҳамнишини шахсиятҳои шинохтаи арсаи сиёсату иқтисод, илму фарҳангу ҳунар бошам. Аз кору зиндагӣ дар Маскав - ....

  Тоҷикистон аз рӯи барномаҳои давлатии қабулкардаи Ҳукумат минбаъд ба сӯи мамлакати саноативу кишоварзӣ қадам гузошта, дар ояндаи наздик талабот ба мутахассисони сатҳи баланди касбҳои техникӣ ва технологӣ хеле зиёд мешавад. Аз паём Назар ба суханони мудири шуъбаи кадрҳо ва корҳои махсуси раёсати маорифи вилояти Суғд Набиҷон Раҳмонов ....

Як иллати рушд ёфтани ин тарзи хидматрасонӣ рақобати солим аст. Муштарӣ вобаста ба завқ ва имконоти молии худ аз чунин муассисаҳо истифода менамояд. Тибқи мушоҳидаҳо, солҳои охир сатҳи хизматрасонӣ ва фарҳанги таҳияи ғизо дар ошхонаҳою қаҳвахонаҳои пойтахт ба тадриҷ рӯ ба беҳбудӣ меоварад, ки ин боиси хурсандист. Масъалаи ....

  Ҳар як сухану лафзи ту дорад лаззат, Ширу шакару қанду асал омӯхтӣ. Аз нанги гузаштагон бидодӣ пандам, Исму насабам ту аз азал омӯхтӣ. Гуфтӣ, ки зи Ориён нишонем ҳама, Аҳли хираду илму амал омӯхтӣ. Омода маро бикардӣ аз баҳри ватан, Аҳду қасаму ҷаҳду ҷадал омӯхтӣ. Аз Деҳлавию Низомӣ сад қиссаи ишқ Эъҷози зан аз Тоҷмаҳал ....

  Дилбохтаи ҳама фанҳо будам, аммо тадриҷан майлам ба дарси риёзӣ боло гирифт. Аз фанни кимиё моро як муаллимаи зебои қоматбаланд дарс мегуфт, баъдан фаҳмидем, ки Наботбегим Азатхонова, вакили Шӯрои Олии Иттиҳоди Шӯравист. Дар дарс таҷрибаҳои кимиёӣ мегузаронд, маҳз сабақҳои раҳомӯзи ӯ буданд, ки ба дил гуфтам: „Касби омӯзгориро пеша мекунам ....

  Анӯшервон чун посухи ин бонуро шунид, хушаш омад ва берун рафт. Чун шавҳараш боз гашт, аз асли воқеа огоҳ шуд, занро ба хонаи падар равон кард. Падарарӯсаш аз ин амали домод сахт ошуфта шуду назди шоҳ омад ва дар шоҳидии домодаш гуфт: шоҳам, ин мард аз ман боғи серҳосиле ....

  «Зимистон сард аст ва ба хотири мариз нашудан ва сармо нахӯрдан бояд либоси гарм ва палто бипӯшем. Ронандаҳои воситаҳои нақлиёти шаҳрӣ бошад, ба хотири зиёдтар гирифтани мусофирон дар назди калонсолон мошинро нигоҳ намедоранд ва ба ҷои як нафар мусофир ду мактаббачаро савор мекунанд», –мегӯяд ҳамсуҳбати дигарам Шаҳло (исми мустаор). – ....

  Бирақс, эй бонуи хушхироми тоҷик! Рақси ту олудаи ишқи пурҳарорати ҷавонии безавол аст. Оҳанги нигоҳи ту- рақси ту дили шӯридаро аз нав ба тамошои олами ишқ ва пудиназори чашмасорони кӯҳу боғу гулу чаманзор мебарад. Бирақс, зиёдтар бирақс, ки гулзори ҳамеша сабзи саҳнаи тоҷик бо сози дилошӯбу рақси мавзуни ту пур ....

  Яке аз дастовардҳои истиқлолияти давлатӣ дар фосилаи 25 соли камолоти ҳамаҷонибаи он, рушди рӯзафзуни соҳаи илм, аз ҷумла ҷомеашиносӣ дар партави таҳқиқи фарҳанги миллӣ, худшиносию худогоҳӣ, омӯзиши таърихи пурғановати ниёгон, шинохт ва муаррифии осори безаволи онҳо мебошад. Дар ин самт фаъолияти бонувон, махсусан олимаҳои ҷавони тоҷик, шоистаи ситоиш ва қобили ....