1. Аксаран танбалӣ боиси гирифторшавӣ ба ин ё он беморӣ мегардад, ки онро одамон ба таъсири муҳити зист ё ҷомеа рабт медонанд. Яъне, боиси ба беморӣ мубтало гаштани инсон худи ӯ гунаҳгор мебошад.
2. Ба дорухӯрӣ одат накунед. Дору бештари бемориҳоро шифо мебахшад, аммо одамро солим намегардонад. Инчунин, духтур на ҳар вақт дастгири бемор буда метавонад. Исбот шудааст, ки 70 фисади шифо ёфтани беморӣ ба худи бемор вобаста аст.
3. Барои солим будан саъю кӯшиши доимӣ даркор аст. Хушбахтона, инсон имкони барқарор кардани саломатиашро дорад.
4. Барои нигоҳ доштани саломатӣ риояи ин шартҳо зарур аст: фаъолияти ҷисмонӣ, маҳдуд кардани истеъмоли хӯрокҳои серғизо ё одат кардан ба камхӯрӣ, истироҳат ва ниҳоят ҳаёти хушбахтона, ки орӣ аз стресс ва ошӯфтаҳолии доимӣ бошад!
Мутаассифона, бе шартҳои аввал саломатиро барқарор намудан ғайримикон аст.
6. 20 - 30 дақиқаи машғул шудан ба тарбияи ҷисмонӣ дар як рўз басанда аст. Дучанд истифода гардидани вақт барои варзиш боз ҳам хубтар хоҳад буд.
7. Камхӯрӣ давои дардҳост. Фарбеҳӣ боиси гирифторшавӣ ба бемориҳои гуногун аст, ба мисоли диабети қанд, фишорбаландӣ ва ғайра. Вазни худро нигоҳ доред.
8. Истироњат карда тавонистан ҳунар аст. Ин чизро аз мадди назар дур насозед.
9. Мегӯянд, ки саломатӣ худ хушбахтист. Аз ин хотир, ин ганҷи бебаҳоро набояд аз даст дод.
Аз ин рӯ, ин қоидаҳоро бори дигар таъкид бояд кард:
• Одамон бояд донанд, ки аз ҳад зиёд хӯрдан, сустшавии ҷисмонӣ, фишори равонӣ сабаби асосии бемориҳост.
• Барои табобати бемориҳо пеш аз ҳама машқ кардан, хӯрдани мева ва сабзавоти тару тоза, тамоку накашидан ва парҳез намудан аз машруботи спиртӣ зарур мебошад.
• Агар техника одамро аз фаъолияти фоиданок озод карда бошад ҳам, вале онро бо кори ҷисмонӣ набояд иваз намуд. Яъне, бонувон ба ҷойи истифодаи чангкашак гоҳ – гоҳ аз ҷорӯб дар рӯбучини хона истифода намоянд, хуб мешавад. Ё тариқи дастӣ шустани либос барои пурқувват шудани мушакҳои тахтапушт муфид аст.
Аноҳито