Парчамҳои аввалин

Парчам чандин ҳазорсола пеш пайдо шуда, нахуст дар байни кабилаҳои шикорчиён ва ҷанговарон истифода мешуд. Нақши парчам дар давраи тотаърихӣ аз вазифаи намояндагӣ иборат буда, ливои як қабила аз дур намоён шуда, қабилаи дигарро ба он водор менамуд, ки ба вохӯрии дўстона, ё ҷанг омода гарданд. Парчамҳои аввалин дар байни қабилаҳо аз пӯсти ҳайвонот ё пари парандагон тайёр мешуданд. Барои намуна, ҷанговарони Мисри Қадим ҳамчун парчам сутунеро истифода мебурданд, ки дар он ҳайвон, парранда, ё ягон ашё тасвир меёфт. Гумон меравад, ки аввалин парчамҳои аз матоъ таҳияшуда дар байни чиниҳо, ҳиндуҳо ва румиён пайдо шудаанд. Аммо баъзе далелҳои таърихӣ нишон медиҳанд, ки аввалин парчамҳои аз матоъ омодашуда дар Чин тақрибан 1100 сол пеш аз милод ба вуҷуд омада буданд. Дар асрҳои миёна дар Аврупо шуҳрати парчам боло рафт. Парчамҳо барои сулолаи подшоҳӣ ва оилаҳои ашроф истифода мешуданд. Муддати 150 сол аст, ки мамлакатҳои тамоми дунё бо парчами худ фарқ карда, таъриху тамаддунашонро таҷассум менамоянд.