Шакаршикан

Дили дилҳо -- дили танҳои модар,

Кашад ғамҳои дилфарсои модар.

Ҳама номоварон оранд саҷда

Ба номи поку рӯҳафзои модар.

Биҳишти бебадал бар тифли инсон

Бувад оғӯши ҷонбахшои модар.

Нахустоғози шеъру достонҳост

Суруди аллаи шевои модар.

Кунад болонишини арш моро

Ду дасти бар дуо болои модар.

Шаҳонро ҷонишину ҷойгирест,

Наарзад ҳеҷ кас бар ҷои модар.

Бузургеро бувад ҳамто бузурге,

Наёбӣ дар ҷаҳон ҳамтои модар.

Ҳама дороии офоқ бошад

Аз оне, к-ӯ бувад дорои модар.

Зи Моҳ оранд хок ин дам, вале ман

Барам бар Моҳ хоки пои модар.

Меҳри зиёнисори хандон рашк барад ба модари ман,

Маҳ на ба меҳр, балки яксон рашк барад ба модари ман.

Субҳ зи дилсафедии ӯ баски таҷаллии заифест,

Бохта ранги хешро он, рашк барад ба модари ман.

Раҳ биравад чунон мулоим, раҳ ба нигоҳ махмалин аст,

Оби равони ҷӯйборон рашк барад ба модари ман.

Бори малол дар ҳаёташ з-ӯ нарасад ба барги гул ҳам,

Шабнами барги рову райҳон рашк барад ба модари ман.

Шеъри тарест ҳар куҷое, хушк ба пеши лаҳҷаи ӯст,

Соҳиби ҳар баёзу девон рашк барад ба модари ман.

Мулки Дили маро бувад ӯ тахтнишин, зи тахти пасташ

Дӯхта дида шоҳу хоқон, рашк барад ба модари ман.

Яке зулолчашмаи савоб, модар, астӣ,

Муназзаҳ аз гили гуноҳу ноб, модар, астӣ.

Ба фикри он, ки хӯрду хоби мо шавад фароҳам,

На ҳеҷ гаҳ ба фикри хӯрду хоб, модар, астӣ.

Бувад насибаат зи нӯшу нуқл ин, ки умре

Барои мо дилобу дилкабоб, модар, астӣ.

Ба ҷони мо биларзӣ, ар ба ҷисмамон фитад ранҷ,

Даме дар оташу даме дар об, модар, астӣ.

Фариштаи зи фар сириштаестӣ, азеро

Зи фарраи Аҳура файзёб, модар, астӣ.

Варақ-варақ хисоли туст рӯшаниву покӣ,

Гумон барам, китоби Офтоб, модар, астӣ.