ЗАН ВА МАРД

Хатогӣ

Агар барои зан коре карда натавонӣ, ба вай сухани хуш бигӯ.

Зан аз мард гузаштаи худро пинҳон мекунад, мард аз зан ояндаи ӯро.

Агар зан ба мард бигӯяд, ки: «вай аз ҳама донотар аст», аз ин бармеояд, ки зан ин хел аблаҳро дигар намеёбад.

Зан ҳеҷ вақт дуруғ намегӯяд, фақат вай дар хотир надорад, ки як дақиқа пеш чӣ гуфта буд.

Вақте зан маслиҳат мепурсад, ба вай маслиҳат не, ҳамсӯҳбат лозим аст.

Зан будан хеле ҳам мушкил аст, чунки аслан зан бо мард сару кор дорад.

Занро интихоб кардан аблаҳист! Аслан бояд хушдоманро интихоб кард!

Зани зебо мардонро хуш меояд, зани безеб – занҳоро.

Мехоҳед табассуми пурмаънои Мона Лизаро ба Лувр нарафта бинед? Аз ҳамсаратон пурсед, ки… маошатонро ба чӣ сарф кардааст.

Ман туро дӯст медорам! Ман туро ҳам дар хушиву ҳам дар ғам дӯст медорам, то… туямон!

Азизам, агар ман ба об худро партоям ту маро наҷот медиҳӣ? – Агар ман «ҳа» гӯям ту худатро мепартоӣ, ҷонакам?

:. Аз ҳар боб 21.06.2011 06:19 5190