ВАҲДАТ ҶАШНЕСТ…

Хонандаи арҷманд, бонуи шарафманде, ки ба унвони модари ваҳдатофар пазируфта ва шӯҳраи олам гаштаӣ. Аввалмоҳи баҳор бо Рӯзи модар дӯст доштанисту моҳи майро ҷашни оила бояд зеб мебахшид ва инак, нахустин рӯзи моҳи июн - Рӯзи байналмилалии ҳифзи ҳуқуқи кӯдакон аст. Эҳсос мекунӣ, пайванди модару оилаву кӯдакро? Пайи ҳам омадаву пайванди зиндагии моро бозгӯкунанда аст ин ҳама. Ва ин ҳама ҳеҷ мебуд, агар Ваҳдат намешуд.

Замонеро аз сар гузарондем бе ҷашн, бе тӯйю тантана, бо маргу мотам ва навҳаи ҳамарӯзаи «бачамой»-и модарон. Ва он гаҳ ту модар, ту бонуи тоҷик садо баланд кардӣ, ки: «бас!» ва фарзандони фарзонаи ин миллати аз азал хирадманд, дарк карданд, ки дигар хонаи хеш набояд сӯхт. Ва даст ба ҳам доданду паймони Ваҳдат бастанд. То ин миллат барои абад ба қадри муттаҳидӣ бирасад ва боз ҳам аз пештара бештар дарк созад, ки бақои миллат дар ин ҳарфҳову ин маъниҳо нуҳуфта аст.

Инак, боз мерасем ба он рӯзе, ки поягузори эҳёи миллат, бақои насли инсонӣ дар ин сарзамин ва кафолати рӯзгори осудаву хуши мост. Ва бо вуҷуди пур аз ифтихору сурур мегӯем, шукри он инсонҳое, ки ҷаҳлро бар хирад, фаноро ба эҳё ва маргро ба зиндагӣ таслим намуданд. Рӯҳи шаҳидони ин набарди ба ғолибияти хирад анҷомгашта шоду зиндагии ин миллати ваҳдатофар обод бод!

Ваҳдат ҷашнест, таъкидгари зарурати муттаҳидӣ… ва будан.

Ҳуриннисо Ализода