Малика Ғарибова: «Ман хидматгори халқам»

     Он солҳо Малика Ғарибова имкони дар Душанбе мондану кору фаъолият карданро дошт, аммо, меҳри зодгоҳу мардумони наҷиби он боло гирифту ӯ ҳамчун мутахассиси бемориҳои сил ба Ванҷ баргашт. Корро дар маркази ноҳия аввал ба ҳайси табиби оддӣ оғоз карда, аз ҳисоби малакаву кордонӣ ва дониши хуби касбӣ то ба вазифаи сардухтури беморхонаи ноҳиявӣ расид. Ӯ дар ин мақом наздики 13 сол содиқона дар хизмати халқ буд. Вақте мубталоёни бемории сил дар ноҳия зиёд ба қайд гирифта шуданд, масъулин донишу малакаи Малика Ғарибоваро  ба назар гирифта, ӯро барои фаъолияти минбаъда ба маркази бемориҳои сили ноҳия ба кор гузарониданд. Он замон маркази мазкур танҳо як корманд дошт, ки он ҳам бошад, апаи Малика буд. Бо тақозои пешрафти соҳаи тиб соле дар шаҳри Харкови Ҷумҳурии Украина такмили ихтисос намуд.
    Баъди бозгашт ӯро дигар ҳеҷ гоҳ касе дар утоқи корӣ надид. Деҳа ба деҳаву маҳалла ба маҳалла аз пайи беморон афтод. Маҳз натиҷаи ана ҳамин заҳматҳо буд, ки дар як муддати кӯтоҳ шумораи беморони мубталои сил дар ноҳияи Ванҷ рӯ ба камшавӣ овард.
     «Барои ман ҳамеша миёни мардум будану шифо бахшидан ба дарди беморон хурсандист. Агар бинам, ки касеро аз ман манфиате расида ва беморе бо заҳмати ман саломатиашро барқарор намудааст, аз касбу аз корам лаззат мебарам» -мегӯяд Малика Ғарибова.
     Апаи Маликаро дар роҳҳои деҳоти дурдаст пиёдаву савора зиёд дидаем. Мепурсем, ки хаста намешавад аз ин ҳама кори зиёд? «Ман табиб, яъне хидматгори халқ ҳастам», - мегӯяд бо табассум.
     Аввалҳо маркази бемориҳои сили ноҳияи Ванҷ танҳо як корманд дошт. Имрӯз бошад, ин марказ дорои таҷҳизоти тиббии замонавӣ ва як мошини хизматист. Дар марказ айни замон 6 нафар кору фаъолият доранд. Малика, ки бонуи донову закист ҳамеша дар хусуси ободиву пешрафти Ватан меандешад. Бо ташаббусу масъалагузориҳояш назди масъулин корҳои зиёде барои ободонии ноҳия ба анҷом расонида шуданд.
     Малика ҳамеша ба беморон мегӯяд: «Бемории сил табобатшаванда аст, танҳо барои раҳоӣ аз он зарур аст, ки ба тарзи ҳаёти солим, табобату роҳҳои пешгирӣ ин беморӣ кӯшиш намоем.»