ҶАҲОНИ ДИГАР БИСОЗЕМ…

Зиндагӣ дар муҳити дигар, хӯ намудан бо ҳамсолону ҳамсояҳои нав ва чанд нияту орзуҳои кӯдакона ӯро лаҳзае ором намегузошт. Ба хусус, баъди роҳ ёфтан ба литсейи давлатии шаҳр, ки дар он солҳо таҳсил дар ин гуна муассисаи типпи нав на ба ҳама муяссар мешуд, барояш дунёи навро кушод. Омодагии ҷиддӣ ба дарсҳо, саъю талошҳо ба хотири пешсафӣ дар чорабиниҳои беруназсинфӣ ва ғолибият дар озмунҳои фаннӣ ҳар навраси завқмандро водор менамуд, ки ҳастии худро ба мутолиаву шуғлҳои муфиди мактабӣ бибахшад.

- Дар он давра чунин буд, ки толибилмони литсей дар мавсими таътил ҳам бояд чанд теъдод адабиёти бадеиро мутолиа менамуданд,- қисса оғоз кард Азиза Имомалиева. - Боре дар оғози соли нави хониш муаллимаи фанни забону адабиёти тоҷик оид ба адабиётҳои бадеии дар таътили тобистона мутолиа намудаам пурсон шуд. Он лаҳза ман сукутро ихтиёр кардаму дар натиҷа аз муаллима танбеҳи шифоҳӣ гирифтам. Баъд аз ин назди худ қавл гузоштам, ки дигар як лаҳзаи вақти холии худро беҳуда нагузаронам. Ин буд, ки давоми сол ба унвони яке аз хонандагони китобдӯсти синф ва литсей муаррифӣ шудам. Маҳз бо шарофати устоди меҳрубону сахтгир Сабоҳат Ҷойлоева ба фанҳои забону адабиёти тоҷик меҳру муҳаббати беандоза пайдо намудам. Ростӣ, дар он давра муҳити таълим дар мактабҳои типпи нав дигар буду барои мо наврасон таҳсил дар литсей мояи ифтихору сарфарозӣ ба ҳисоб мерафт».

Дар баробари таҳсилу иштироки фаъол дар маҳфилу чорабиниҳои мактабӣ Азиза ба мутолиаи адабиёти назму насрӣ шавқу рағбати бепоён пайдо карда, вақтҳои фориғ аз мактаб ба сӯи китобхонаҳои оммавӣ мешитофт. Дар марҳилаи хатми литсей ва интихоби касб ӯ аллакай ҳаёти худро бе мутолиаи китоб, эҷоду таронаву қиссаҳои лирикӣ тасаввур карда наметавонист.

– Падарам ба хотири пешаи духтуриро интихоб кардани ман ваъдаҳои зиёд медод,- хандида иқрор меояд Азиза. – Лекин мароми устуворамро дар мавриди пешаи рӯзноманигорӣ дида, дуои некам доду гуфт: «Агар дар мавқеи худ устувор бошӣ, ба ту роҳи сафед».

- Баъди ғолибият дар олмипиадаи ҷумҳуриявӣ аз фанни забон ва адабиёт ва медали биринҷӣ ба даст овардан, инчунин соҳиби як имтиёз барои идомаи таҳсил дар факултаи рӯзноманигории Донишгоҳи давлатии Бохтар ба номи Носири Хусрав гардидам.

Соли 2012 баъди хатми литсейи давлатии шаҳри Левакант ба донишгоҳи мазкур дохил шуда, баъди як соли донишҷӯӣ таҳсилро дар шуъбаи ғоибона идома дод, ҳамзамон фаъолияти меҳнатиашро аз литсейи давлатии №1 шаҳри Левакант оғоз бахшид. Самараи машқи қаламу такопӯи дар корҳои ҷамъиятии таълимгоҳҳои хатмнамудааш кор омаду ӯро ба рӯзномаи «Нури Сарбанд» ба кор даъват намуданд.

Бо эълон гардидани Соли ҷавонон дар ҳаёти фарҳангӣ-сиёсии ҷавонони кишвар, аз ҷумла, кору фаъолияти Азиза Имомалиева низ дигаргуниҳои куллӣ ба вуқуъ пайваст. Бо таваҷҷуҳ ба дастгирию пешбарии ҷавонон ба вазифаҳои роҳбарӣ Азиза Имомалиева мудири бахши кор бо ҷавонон ва варзиши шаҳри Левакант таъйин шуд.

Аз сӯҳбат бо ӯ маълум мешавад, ки дар лаҳзаҳои шебу нобасомониҳои зиндагӣ навмеду таслимшаванда набувад. Баръакс, шикасту рехти рӯзгорро баҳонаи аз нав эҳё гардидану дубора дар худ сохтанҳо мешуморад. Аз ноомадиҳо умеди дигар доштан, дар рӯ ба рӯи мушкилоту уфтоданҳо мубориз будан аз зарфиятҳои ин духтар аст, ки вайро ба орзуву ҳадафҳои пешгирифтааш мерасонад.

Айни ҳол ба ҳайси мутахассиси дастгоҳи Раёсати кор бо ҷавонони Раёсати кор бо ҷавонон ва варзиши вилояти Хатлон кору фаъолият дорад. Ҳампешагон бо эътимод изҳор медоранд «Донишу малакаи фавқуллода ва иродатмандию шавқу рағбати бепоёни Азиза дар корҳои ҷамъиятӣ бозгӯ аз ояндаи дурахшони ӯст».

- Хушбахтона, ҷавонию айёми шубоби умри мо ба даврае рост меояд, ки давлат ва ҷомеа ба ҳаёту фаъолияти ҷавонон таваҷҷуҳи беандоза дошта, ба хотири пешрафту ташаккули зеҳнии мо шароиту имкониятҳои беҳад зиёдро фароҳам меоранд,- андешамандона иброз медорад Азиза Имомалиева. - Агар мо ҷавонони Тоҷикистон аз ҳамин шароиту имкониятҳои бароямон фароҳам гардида, истифода бурда натавонем, пас, иллати пешрафт накарданамонро бояд аз сарчашмаи тарбия, яъне муҳиту омилҳои хонаводагии хеш ҷустуҷӯ намоем. Дар ин росто ҷавондухтарон аз ду як интихоб доранд, касбу кору карерасозӣ ва ё барпо намудани оилаву дар қолабу қоидаҳои нонавиштаи дигарон зистан,- таассуфомез иброз медорад мусоҳибам. – Шахсан дар пешорӯи ин имтиҳони зиндагӣ қарор дорам, аммо бархилофи ҳама таззодҳои зиндагӣ дар муборизаам, то ин ки ба қавле «Ҳам лаъл ба даст ояду ҳам ёр наранҷад».

Машғулияти дӯстдоштаи ӯ мутолиаи китоб аст, ки гоҳе аз асари расидан ба дарки маънию мазмуни шоҳбайте равиши кору зиндагӣ ва муносибаташро бо атрофиён тағйир менамояд. Ба гоҳи дигар ба қавли худ саргарми эҷоди таронаву хотираҳои романтикӣ то нимашабон бедорхобӣ мекашад. Азизаи Имомализода мегӯяд, ки мақсади ӯ дар зиндагӣ, ин ҷаҳду талошу мубориза барои расидан ба ҳадафу орзуҳост. Ҳамеша дар ҷустуҷӯҳои эҷодӣ будану навоварие ба амал овардан ва фарҳанги зиндагии бештари хонаводаҳоро дигаргуна кардан аст. Тавре изҳор дошт, шоҳбайти зеринро шиори худ дар зиндагӣ мешуморад:

Зиндагӣ дар садафи хеш гуҳар сохтан аст,

Дар дили шуъла фурӯ рафтану нагдохтан аст.

Мазҳаби зиндадилон хоби парешоне нест,

Аз ҳамин хоб ҷаҳони дигаре сохтан аст.

Ҷамолиддин Сайфиддин,

шаҳри Бохтар