МОДАР

Меҳру самимият ва ғамхориву меҳрубонии модар нисбати фарзанд аз замони дар батнаш будан зоҳир мегардад. Домони модар биҳишти воқеии инсон ва равшангари роҳи зиндагӣ аст. Ӯ дарахтест, ки решаҳояш дар қалби фарзандонаш ҷой дорад. Маҳз дунёи кӯдак аз модар ибтидо мегирад. Модар сароғози ҳамаи оғозҳо, бахшандаи меҳру муҳаббати бепоён ва раҳнамои мо фарзандон аст. Аз рахҳои чеҳрааш метавон тамоми қитъаҳои оламро дид. Ларзиши дастонаш ларзиши оламро ёдрас мекунад. Модар саропо хираду муаммост. Модар поягузори достони ҳаёт ва сароғози китоби зиндагист. Ҳамаи сахтиҳои зиндагиро бо як табассуми ширини тифлаш фаромӯш намуда, бори зиндагиро бар дӯши худ мегирад. Дар шоми торикӣ чароғи фарзандон ва дар рӯзи накӯ шамси тобон мегардад. Замоне ки ҳамаи олам дар хоби ғафлатанд, модар дар фикри гузаштаву имрӯза ва фардои ҷигарбандонаш бедорхобӣ мекашад. Қалби модар зеботарин ва ҷовидонтарин кулбаи фарзанд аст, ки онро наметавон дигаргун сохт. Фарзандон то охирин нафас барои модар кӯдак мемонанд, ҳатто он замоне ки мӯйҳои сарашон сафед шуда бошанд.

Зиндагӣ чор фасл дорад. Фасли зардаш хазон мегардонаду сардаш мемиронад, баҳораш месабзонаду тобистонаш месӯзонад, вале Модар ба ҳамаи ин сӯхтанҳову зинда шуданҳои зиндагӣ тоб меораду дар талоши ҳаёти орому осудаи фарзандонаш мудом ҷоннисорӣ намуда, даст ба дуо мебардорад. Маҳз бо дуои неки Модар фарзандони барӯмандаш оламгир шудаанд. Зиндаву ҷовидон бимон, Модари меҳрубон!

Гулшан Қосимзода