АҶОБАТҲОИ ҲАЁТ

Занони ин қавм барои тағйиру таҷдиди лабҳои худ, табақи аз гили махсус сохташударо мегузоранд. Ин ҳолат ба таври зерин иҷро мешавад: лаби поёнии духтарро каме бурида, ба он даври чӯбиро мегузоранд. Бо гузашти вақт андозаи он калон шуда, лаб меёзад. Сипас ба он лаълии гилинро пайваст менамоянд. Одатан ин амал шаш моҳи пеш аз издивоҷ анҷом дода мешавад. Барои он ки зарф ба дандонҳои пеш накӯбад, онҳоро мекананд. Танҳо пас аз он духтар барои ба шавҳар баромадан омода мешавад. Мувофиқи расму анъанаи роиҷ дар қабила ба духтароне , ки ин амалро истисно намудаанд, маблағи зарурӣ ҳангоми издивоҷ пардохт намешавад.

Мадина