ЛАТИФАҲО

***

Як ҳофиз дар тӯй чашмонашро пӯшида ду соат мехонад. Чашмонашро мекушояд, ки дар тӯйхона ба ғайр аз як пирамард касе намондааст. Мепурсад: «Бобо, маъқулат шуд?». Мӯйсафед ҷавоб медиҳад: «Ман барои кӯрпачаам истодам. Хез ҳамина гирам, ман ҳам меравам».

***

Афандӣ радио мехарад. Баъди чанд вақт радио вайрон мешавад, дарунашро мекушояд, ки пашшаи мурдагӣ мебарояд. Мегӯяд: «Эҳа барандааш кайҳо мурда будаасту».

***

Афандӣ бо занаш ҷанг мекунаду баромада меравад. Бегаҳӣ гурусна ба хона омада дар сари дастархон менишинад, ки занаш ним коса авқот меорад. Афандӣ мебинад, ки ним коса аст, мегӯяд: «Ман ку авқот намехӯрам, аммо инро ба касе наоварда бошӣ кам аст».

***

Шаб зани Афандӣ нолишкунон мегӯяд: «Хез охир ҳамин кӯдакро камтар ҷунбон, нимаш аз ман бошад, нимаш аз туст». Афандӣ оромона мегӯяд: «Ту ҳамон ними худатро ҷумбон ба ними ман корат набошад».

***

Модар ба писараш мегӯяд: «Ин қадар ба хонаи ҷураат нарав, бисёр ба хонаи онҳо меравӣ очаи вая мефорад, намефорад?». Кӯдак мегӯяд: «Очаҷон ҳар вақте ба хонаи онҳо меравам очаш мегӯяд: «биё, биё ҳамин ту намерасидӣ».

***

Дар роҳ як мард ба пушти сари Афандӣ як шапотӣ мезанад. Афандӣ мепурсад: «Ин шӯхӣ буд ё ҷиддӣ». Мард мегӯяд: «Ҷиддӣ буд». Афандӣ мегӯяд: «Хайрият ҷиддӣ задӣ, агане ман шӯхиро намебардоштам».

***

Афандиро мепурсанд, ки ту калонӣ ё занат. Вай ҷавоб медиҳад: «Соли гузашта занам аз ман 1 сол калон буд, имсол мумкин баробар шуда бошем».

***

Афандӣ дар бокс ба ҳарифаш: «Ба шикамам назан, ки убол аст, ман саҳар нон хӯрда будам»…

***

Афандӣ дар Ҷанги бузурги ватанӣ ба немисе, ки ба шапкааш тир задааст: «Агар яки ба чашмам мезадӣ «отвечать» мекардӣ».

***

Алло духтур? Тез биёед, ки бачаи ман ручкаро хӯрдаст.

- Ана мо баромадем.

- То омадани Шумо ман чӣ кор кунам?

- Бо қалам навиштан гиред.