ТАБРИКОТ

Набояд рафт андар сояи шахси дигар ҳаргиз,

Ки умре меравӣ охир надида сояи худро!

Хубии кор ин аст, ки журнал аз ин навовариҳои фардӣ пайваста зеботару хонданитар мешуд. Яъне рақобати касбии ин бонувон ба нафъи кор буд. Муҳимтар аз ҳама, онҳо ба ҳамдигарӣ тақлид намекарданд, ки офаринашон бод! (Воқеан ҳам сардабирони мард низ бояд аз ҳамин шева кор гиранд)...

Имрӯз, ки сардабирии маҷалла, баъди Шаҳло, бар дӯши журналист, шоира, бонуи эҷодкор Шоҳона шуд, журнал боз ҳам хонданитару диданитар гардид. Зеро ӯ диди шоирона ва андешаи орифона бар он зам намуд. Воқеан ҳам «Бонувони Тоҷикистон» вежагии дигаре ҳам дошту дорад, ки дар тӯли 10 сол ҳамеша аз манофеи зани одии тоҷик ҳифз мекарду проблемаҳои ӯро ба маъраз мекашид, танқиди созанда (на сӯзанда) ҳамеша ва пайваста дар ҳар шумораи он ба назар мерасид. Бонувон, ба масале, чун нофаи оҳуе накҳати дилрабоии ҳама занони муваффақи тоҷикро дар худ гунҷонидааст ва аз ҳар сатраш ин накҳат ба машоми марди асил мерасад...

Ба аҳли кори журнали дӯстдоштанӣ ва диданӣ ва хонданӣ сиҳатӣ, бурдборӣ ва фатҳи қуллаҳои 20-у 30-ву 100-солагиро таманно дорам. Шумо, «Бонувон», ҳастед, ки Мо, мардон, Метавонем!

Сайёфи Мизроб,

сардабири газетаи мардумии СССР