БУЗУРГОН ДАР ВАСФИ ЗИНДАГӢ

Афсӯс! Ҳамеша маҷбур мешавӣ бо онҳое, ки сахт дӯсташон медорӣ, дар муноқиша бошӣ, - ҳам дар ишқ ва ҳам дар муносибати модар бо фарзанд.

* * *

Зиндагӣ чизи аҳмақонаест; мо хеле зиёд ҳамдигарро мебинем, вале ҳаргиз фурсати онро надорем, ки ба таври лозимӣ ҳамдигарро наззора кунем.

* * *

Пул ҳамон қадаре лозим аст, ки худро таҳқиршуда ҳис накунӣ.

* * *

Бадбахтона, зебоӣ барои зан лозим аст. Ҳар қадар ӯ ботинан зани арзанда бошад ҳам, агар зоҳираш бо он мувофиқат накунад, мард ба арзишҳои ӯ пай нахоҳад бурд. Ин ақидаи маро дар хусуси он ки эҳсос дар ишқи мардҳо нақши муҳим дорад, тақвият мебахшад.

* * *

Ишқи ҳақиқӣ мегӯяд: «Маро дӯст дор, вагарна аҳволам бад мешавад». Вале эҳсоси кӯр-кӯрона мегӯяд: «Маро дӯст дор, вагарна аҳволат бад мешавад».

* * *

Бахт мисли шабпарак аст, аз қафои инсон намедавад, одам бояд аз паси вай бидавад.

* * *

Агар ба шумо матни суханронӣ навиштан лозим бошад, ба мардҳо муроҷиат кунед, вале агар кореро анҷом додан лозим аст, ба занҳо рӯ оред.

* * *

Мо наметавонем кай ва чӣ гуна мурданамонро интихоб кунем. Мо метавонем танҳо чӣ гуна зистанамонро муайян намоем.

* * *

Мо наметавонем корҳои бузургро анҷом диҳем, танҳо метавонем корҳои хурдро бо муҳаббати бузург иҷро кунем.

* * *

Агар шумо ба муҳокимаи одамон шурӯъ кунед, ба шумо барои дӯст доштани онҳо фурсат намемонад.

* * *

Ман худро қаламе дар дасти Худо эҳсос мекунам. Худо бо мо менависад ва хуб менависад, ҳарчанд мо он қадар олоти мукаммал нестем.

* * *

Дар нахустин фурсат мард ҳамаи масъулиятро ба дӯши зан гузошт.

Таҳияи Барнои Қодирдухт