ГУЗАШТА, ИМРӮЗ ВА ОЯНДА

Ҳоло бошад хонаи умед дорем ва калиди бахт ҳифозагари муроди мост.

Имрӯз барои он аст, ки битвонем ҷуброни корҳои нокардаро гардонем ва азме барои оянда анҷом бидиҳем.

Тамоми умр худро бо он фикр машғул ва фиреб медиҳем, ки кори муҳимро аз фардо шурӯъ намоем.

Имрӯзи мо мисли кӯзаест, ки аз дарёи некӣ оби нуре пур карда тавонем.

Имрӯз гар навмед ба оянда бингарем, то остони фардо натавонем расидан.

Ояндаи мо ҳарчанд бикӯшад хотирҷамъиро натавонад таъмин созад, гар дар гузашта ва имрӯзамон иштибоҳ бошад.

Ғайбат барои ғайбаткунанда аз он лиҳоз ширин, ки тавассути ин кор арзиши худро боло, дигаронро паст задан бихоҳад.

Аммо дарк намекунад, ки бо ин амал қимати худашро паст мезанад.

БАХТ

- Каси хушбахт кист?

- Бидонад, ки чӣ мехоҳад.

Хушбахтӣ ин ҳолати ботинии мост.

Хушбахт он касест, ки маргро бо табассум пешвоз гирифта тавонад.

Мо метавонем хушбахтиамонро то ҳаде таъмин намоем. Ба шарте ки мунтазир набошем,    хушбахтӣ худаш ба назди мо меояд.

Хушбахтиро наметавон бо даст ламс кард,  танҳо онро бояд эҳсос намуд.

Мо метавонем хушбахт бошем, агар бо хушбахтиҳои имрӯзаамон оштӣ бикунем.

- Хушбахтӣ чист?

- Ҳолатест, ки дар бораи бадӣ фикр намекунӣ.

Ҳафт осмони зебои зиндагиро метавон  дар фазои як хона бунёд намуд.

Ҳолати хушбахтии мо устувор мемонад, агар ин хушбахтӣ аз ботини мо сар бизанад…