СОЛИ НАҲАНГ

     Онҳо бисёр бовиҷдон буда, дар ҳама ҳолат рӯирост ва ҷасурона андешаи худро доир ба ҳолати ба вуқӯъ омада баён медоранд. Бе гузашт карданҳо сиёҳро аз сафед ҷудо намуда, адолатро барқарор месозанд. Инчунин онҳо бисьёр боғайрат буда, барои ба ҳадаф расидан ба ҳама чиз тайёранд. Мағлубиятро намеписанданд ва маҳз ҳамин одаташон онҳоро ба мақсад мерасонад. Баробарии зан ва мард-барои онҳо танҳо ибораи хушку холӣ набуда, бо боварӣ гуфта метавонанд, ки аз ӯҳдаи кор мардонавор мебароянд.
     Нақши зани хонашин барои онҳо нест. Онҳо бояд ҳамеша дар ҷараёни ҳаводис бошанду соҳибиттилоъ . Ҳам ба атрофиён ва ҳам ба худ сахтгиру серталаб буда, тамоман тоқати дурӯғро надоранд.
     Дар Чин бошад, занони аз ҳама дилкаш – бонувони дар солҳои Наҳанг ва Паланг ба дунё омада, ба ҳисоб мераванд.