БАРДОШТҲО АЗ МУЛОҚОТИ САРВАРИ ДАВЛАТ

Бардоштҳо барои беҳтар намудани фаъолияти риштаҳои гуногун такони ҷиддӣ бахшиданд. Зеро дар мулоқот масъулони мақомоти марказию маҳаллии ҳокимияти давлатӣ, намояндагони фаъоли соҳаҳои иҷтимоӣ, олимон, зиёиёни эҷодкор ва ходимони дин иштирок доштанд.

Зимни мулоқот аз суханронии пурмуҳтавои Пешвои муаззами миллат ва дар ҷараёни табодули афкор маълум гашт, ки неруҳои иртиҷоӣ ба қасди мағзшӯии намояндагони табақаҳои гуногуни ҷомеаи мо, кӯшишу талошҳои зиёд ба харҷ медиҳанд. Мубориза бо чунин табаҳкорону тахрибгарон аз ҳар яки мо эҳсоси баланди худшиносию ватандориро тақозо мекунад. Гулистон бе хор нест. Баъзе рӯҳониёни кӯтоҳбин бо мавъизаҳои беасоси худ ҳаёти осоиштаи мардумро халалдор кардан мехоҳанд. Иддае аз падару модароне, ки фарзандони худ­ро аз тарбия ва назорати доимӣ дур монда буданд, имрӯз наметавонанд ҷигарбандони хешро аз вартаи нестӣ наҷот диҳанд.

Сарвари давлат дар суханронии худ зикр намуданд, ки: «Чӣ ҷои паноҳ аст, ки имрӯз ҷангҳои мазҳабӣ бештар ҷомеаи ҷаҳонро фаро гирифтаанд ва дар тамоми аҳли олам террористон ба куштори мусалмонон машғул мебошанд».

Бо дарки ҳамин воқеият, Пешвои миллат бо ишора ба рӯҳониён таъкид намуданд, ки аҳли ҷомеаро ба роҳи ватандорӣ, саодатмандӣ, эътимод ба фардову ҳифзи ваҳдати миллӣ даъват созанд. Ривоҷ додани ҳунарҳои мардумӣ, ки, хушбахтона, имсол Соли рушди ҳунарҳои мардумӣ ва сайёҳӣ эълон шудааст, дар ин самт тадбири хубе хоҳад буд.

Пешвои миллат иброз намуданд, ки дар даврони шӯравӣ 19 масҷид амал мекарду халос. Имрӯз дар кишвар 5 ҳазор масҷид фаъол аст, аммо имомхатибон наметавонанд фарҳанги исломии ҷавононро дар асоси арзишҳои покизагию порсоӣ ва ростқавлию ватандорӣ боло баранд. Ба назар мерасад, ки онҳо худ ба сухану кирдори имрӯзаашон комилан мутмаин нестанд. Дар ҳоле, ки онҳо хуб медонанд масҷид ҷои ибодат асту ҳидоят ба роҳи рости зиндагӣ, на ин ки тамаъҷӯиву таблиғи ақидаҳои ифротӣ.

Президенти кишвар тамоми комёбиҳои замони соҳибистиқлолии Тоҷикистонро ба неруи созандаи халқ рабт доданд. Маҳз аз пуштибонии мардуми тоҷик бо шукргузорӣ ёд намуда, гуфтанд, ки рушди бемайлони тамоми риштаҳои хоҷагии халқи мамлакат, дар сатҳи байналмилалӣ ҷойгаҳи худ­ро пайдо кардани Тоҷикистон, бидуни заҳмати созандаи халқ ғайриимкон буд.

Сарвари давлат зимни ироаи маърӯзаҳо доимо ин нуктаро таъкид мекунанд: «Дар шароити ҷаҳонишавӣ мо бо ҷалби аҳли ҷомеа бояд наслеро тарбия карда, ба воя расонем, ки аз нигоҳи одобу ахлоқ, донишу заковат, худшиносиву ҷаҳонбинӣ ба ниёзмандиҳои ҷаҳони муосир мувофиқ бошад». Раҳбурди ҳамин ҳидоятнома замонати сулҳу субот дар Тоҷикистон, шукуфоии он маҳсуб меёбад.

Гулнора НУРЛЯМИНЗОДА,

корманди Суди конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон